ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΣΑΙΞΠΗΡ

Της Dimitra Papanastasopoulou

Φίλες και φίλοι,

Το πρώτο αφιέρωμα της χρονιάς  είναι για τον μεγάλο Άγγλο πολυτάλλαντο δραματουργό των τελευταίων αιώνων. Τετρακόσια ακριβώς χρόνια μετά τον θάνατό του(1616) και η γενέτειρά του θα παρουσιάσει μια πλειάδα εκδηλώσεων προς τιμήν του κατά τη διάρκεια του 2016.

Εγώ, από την πλευρά μου, σε κάθε αφιέρωμα (ένα κάθε μήνα)  θα παρουσιάζω  περιλήψεις και κομμάτια μερικών έργων του (το βασικό σύνολο είναι 38 έργα, 154 σονέτα και δύο πολύ μεγάλα αφηγηματικά ποιήματα).

Σήμερα θα παρουσιάσω τον ίδιο τον Ουίλλιαμ Σαίξπηρ (23 Απριλίου(;) 1564-23 Απριλίου 1616).

Ο Ουίλλιαμ ήταν το τρίτο από τα οκτώ παιδιά του Τζών Σαίξπηρ και της Μαίρης Άρντεν και γεννήθηκε στο Στράτφορντ-από-Έϊβον. Ενώ εξακολουθεί και μένει άγνωστη η ακριβής ημερομηνία γέννησής του, μας είναι γνωστή η ημερομηνία της βάφτισής του(26 Απριλίου 1564). Επίσης, είναι γνωστό ότι εκείνη την εποχή τα παιδιά βαφτίζονταν λίγες μέρες μετά τη γέννηση. Ωστόσο, επικράτησε να θεωρείται η 23^η Απριλίου ημέρα γέννησης, επειδή αρκετά αργότερα, τον 18^ο αιώνα, ένας μελετητής του έργου του την κατέγραψε, ενώ και οι βιογράφοι του την θεώρησαν επίσης ελκυστική, λόγω της ταύτισής της με την ημερομηνία θανάτου του.

Παρεμφερής ασάφεια παρατηρείται και για το σχολείο που παρακολούθησε. Κι εδώ οι βιογράφοι συμφώνησαν ότι πρέπει να πήγε στο Νέο Σχολείο του Στράτφορντ (ιδρύθηκε το 1553), το οποίο ήταν πολύ κοντά στο σπίτι του (απείχε μόλις 400 μέτρα).

Σαν παιδί, ο Ουίλλιαμ διάβαζε πολύ, προσπαθώντας να απαγγείλει απ’ έξω μεγάλα αποσπάσματα από Λατινικά ποιήματα, εφ’ όσον η Λατινική γλώσσα διδασκόταν εντατικά. Μ’ αυτόν τον τρόπο, ακόνιζε τη μνήμη και τον τρόπο ομιλίας του, που τον βοήθησε αργότερα όταν εργάστηκε ως ηθοποιός.

Στα 18 του χρόνια παντρεύτηκε εσπευσμένα την 26χρονη Άνν Χάθαγουεϊ. Έξι μήνες αργότερα ήρθε στον κόσμο η κόρη τους Σουζάνα και δύο χρόνια αργότερα τα δίδυμα Χάμνετ και Τζούντιθ. Ο Χάμνετ πέθανε μόλις 11 ετών, από άγνωστα αίτια.

Από τη γέννηση των διδύμων(1585) μέχρι το 1592 δεν υπάρχουν ιστορικές αναφορές για τον Ουίλλιαμ. Μας είναι απόλυτα άγνωστο τι έκανε όλον αυτόν τον καιρό. Αλλά, το 1592 φέρεται ως μέλος της θεατρικής σκηνής του Λονδίνου και φτασμένος ηθοποιός. Ο δρόμος για τη δόξα και τη φήμη είχε ανοίξει και τα φώτα θα περέμεναν  εκτυφλωτικά για –ποιός ξέρει πόσους ακόμη- αιώνες.

Σαν ηθοποιός της κορυφαίας θεατρικής ομάδας του Λονδίνου έπαιζε συχνά για την βασίλισσα Ελισσάβετ Α΄της Αγγλίας, της οποίας είχε κερδίσει την εύνοια. Αλλά και μετά τον θάνατό της (1603), που ανέλαβε χρέη βασιλιά ο Ιάκωβος Α΄ο Σαίξπηρ δεν είχε να φοβηθεί τίποτε. Ο νέος βασιλιάς αγαπούσε το θέατρο, προστάτευε τις τέχνες και είχε περί πολλού τον Σαίξπηρ και την ομάδα του, την οποία πήρε υπό την προστασία του( η θεατρική του ομάδα μετά από αυτό άλλαξε όνομα και από «οι άνθρωποι του Λόρδου Τσάμπελαιν» έγινε «οι άνθρωποι του βασιλιά»).

Ο Ουίλλιαμ Σαίξπηρ άρχισε να δημοσιεύει και να παίζει ταυτόχρονα τα έργα του στο θέατρο από το 1594, μοιράζοντας τη ζωή του ανάμεσα στο Λονδίνο και στο Στράτφορντ. Τα περισσότερα έργα του τα έγραψε ανάμεσα στα 1589 και το 1613. Αρχικά έγραψε κωμωδίες και ιστορίες, και είναι αυτά που γνώρισαν την μεγαλύτερη επιτυχία. Στη συνέχεια έγραψε τραγωδίες που θεωρήθηκαν ως τα ωραιότερα δείγματα δουλειάς στην αγγλική γλώσσα.

Μετά το 1613 έγραψε ελάχιστα και πέθανε νωρίς το 1616, αφήνοντας πίσω τη σύζυγό του και τις δύο κόρες του και ευνοώντας στη διαθήκη του την μεγαλύτερη- τη Σουζάννα, με την αυστηρή εντολή να την «περάσει» στον πρώτο της γιό.

Τάφηκε στο Στράτφορντ-απόν-Έίβον, στο ιερό της εκκλησίας της Αγίας Τριάδας. Μια επιγραφή, λαξευμένη σε πέτρινη πλάκα, τοποθετήθηκε με δική του επιθυμία στον τάφο του, μια κατάρα στην ουσία για την όποια μετακίνηση των οστών του, η οποία αποφεύχθηκε ακόμη και όταν έγιναν εργασίες στην εκκλησία σχετικά πρόσφατα, μόλις το 2008!

Η επιγραφή- κατάρα γράφει:

«Good friend for lesvs sake forbeare, to dig the dvst encloased heare. Bleste be ye man yt spares thes stones, and cvrst be he yt moves my bones”

(«Καλέ φίλε, στο όνομα του Θεού συγκρατήσου και μη σκάψεις τη σκόνη που βρίσκεται εδώ. Ευλογημένος να είναι όποιος αφήσει στην ησυχια τους αυτές τις πέτρες και καταραμένος να είναι όποιος μετακινήσει τα κόκκαλά μου»).