ΣΑΝ ΣΤΑΧΥΑ ΣΤΟ ΧΡΟΝΟ
(κριτική εφημερίδας ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Λαρίσης, στις 2 Μαρτίου 2012

Όχι άρωμα Λάρισας, αλλά ποτισμένο με αυτή και μετά αόλα τα άλλα. Αναμενόμενο, όταν η συγγραφέας γεννήθηκε στη Λάρισα και μεγάλωσε σ' αυτή. Το βιβλίο "Σαν στάχυα στο χρόνο" της Λαρισαίας Δήμητρας Παπαναστασοπούλου είναι "πολυβόλο", μια συνεχής ριπή χρόνων, εποχών και τοποθεσιών. Τιμή και για την πόλη, να ζωντανεύει με όλο τον πλούτο του παρελθόντος της μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου.Έστω μιας μυθιστορίας. Πάνω από 450 χρόνια η Θεσσαλία υπό τους Οθωμανούς Τούρκους. Η Λάρισα, το Γενί Σεχίρ των Τούρκων, μια "σκοτεινή" πόλη. Χώμα, λάσπη, καταπίεση, θάνατος.Η σύγχρονη πόλη της δεκαετίας του '90. Ένα γαϊτανάκι, που ξεκινά το 1770 στη Λάρισα και καταλήγει πάλι εδώ το 1995.

Την εξυμνεί την πόλη η συγγραφέας, την περιγράφει, μαζί με τα γεγονότα κάθε εποχής. Φανταστικοί οι ήρωες, αλλά οι τοποθεσίες και οι συνήθειες των Λαρισαίων πραγματικές. Ο Τύρναβος, η Αγυιά και ο Βόλος με τις Αλυκές στην άκρη του φόντου. Οθωμανοί, ή μετά το 1881 εποχή, οι τσιφλικάδες και τα μεγάλα υποστατικά, οι κολίγοι, το Κιλερέρ, ο Μαρίνος Αντύπας, οι αναδασμοί, το αγροτικό ζήτημα, το Αλκαζάρ, τα λαντό, φυσικά ο Πηνειός, το Κουτλιμπάνειο Νοσοκομείο, τα Ταμπάκικα και η Παναγία, η ζεστή καλοκαιρινή πόλη και η κρύα χειμωνιάτικη, οι Γερμανοί κατακτητές, ο ΕΛΑΣ, η μάχη της σοδειάς, η απελευθέρωση, το Β' Σώμα Στρατού, Φρούριο, Άγιος Αχίλλειος, το Β΄Γυμνάσιο Αρρένων Λάρισας, η χούντα του '67, οι εξορίες, Μακρόνησος, η Λάρισα των πρώτων αντιπαροχών του '60, η βόλτα στους επιτάφιους τη Μ. Εβδομάδα. Είναι "γλυκά" ή "πικρά" όλα αυτά για εκείνους που τα έζησαν, κατά ένα έστω τμήμα. Οι χρόνοι είναι μεγάλοι, αλλά όλοι σε κάθε "επιστροφή" των πρωταγωνιστών στη Λάρισα, αναγνωρίζουν κομμάτια του σήμερα, του χθές και του κάποτε.

Όπως τα μετέφεραν οι παλιότεροι... Η μητέρα-πατρίδα, που λέει και η ίδια η συγγραφέας, απλώνεται σε κάθε σελίδα του βιβλίου, όπως ο θεσσαλικός κάμπος. Η ζωή κάνει κύκλους και το βιβλίο τους ανοίγει συνεχώς. Είναι αισιόδοξο αυτό...