ΔΡΥΟΠΕΣ

Οι Έλληνες Δρυϊδες;

Της Dimitra Papanastasopoulou

Οι Δρύοπες ήταν ένας Πελασγικός λαός που αρχικά κατοικούσε στην περιοχή μεταξύ Οίτης και Παρνασσού και αργότερα, διωγμένοι από τον Ηρακλή κατοίκησαν σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας (Εύβοια, νησιά του Αιγαίου, Πελοπόννησος κλπ).

Γενάρχης τους ήταν ο Δρύωψ, γιός του ποταμού Σπερχειού και της Δαναϊδας Πολυδώρας ή του Πηνειού ποταμού ή του Λυκάονος και της Δίας ή του Απόλλωνα και της Δίας- κόρης του Λυκάονος. Η Δία είχε κρύψει το νεογέννητο μωρό της μέσα σε μια δρυ.

Ο Ηρόδοτος στο βιβλίο του «Ιστορίαι» αναφέρει: « οι δε Ερμιονέες εισί Δρύοπες, υπό Ηρακλέως τε και Μηλιέων έκτης νυν Δωρίδος καλεομένης χώρας εξαναστάντες».

Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης στο Δ΄βιβλίο της «Ιστορικής Βιβλιοθήκης» μιλά για αυτή την εκδίωξη από τους Μαλιείς και τον Ηρακλή και λέει ότι εκδιώχθηκαν επειδή φέρθηκαν με ασέβεια προς το ιερό των Δελφών και, επομένως, στον θεό Απόλλωνα. «Μετά δε ταύτα Φύλαντος του Δρυόπων βασιλέως δόξαντος εις το εν Δελφοίς ιερόν παρανενομηκέναι, στρατεύσας μετά Μηλιέων τον τε βασιλέα των Δρυόπων ανείλε και τους άλλους εκ της χώρας εξαναστήσας Μηλιεύσι παρέδωκε την χώραν».

Από εκείνους τους εκπατρισμένους Δρύοπες, συνεχίζει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης, άλλοι πήγαν στην Εύβοια και δημιούργησαν την πόλη Κάρυστο, άλλοι έφθασαν μέχρι την Κύπρο, όπου εγκαταστάθηκαν και ενώθηκαν με τους γηγενείς, και άλλοι κατέφυγαν στο βασίλειο του Ευρυσθέα- αντίπαλο του Ηρακλή- και βοηθήθηκαν τα μέγιστα. Με τη βοήθεια του Ευρυσθέα, λοιπόν, ίδρυσαν τρεις πόλεις στην Πελοπόννησο: την Ασίνη, την Ερμιόνη και την Ηιόνα.

Άλλες πηγές τους θέλουν να φτάνουν και στις Κυκλάδες ( Κύθνος και Κέα), στην ‘Ηπειρο και στην Μικρά Ασία.

Ο Όμηρος (ραψ. Υ) αναφέρει το όνομα Δρύωψ ως γιό του Πριάμου, τον οποίο σκότωσε ο Αχιλλέας.

Ο Παυσανίας στο βιβλίο του «Μεσσηνιακά» όταν αναφέρεται στην Ασίνη, την οποία ταυτίζει με την(σημερινή) Κορώνη μας πληροφορεί ότι οι Ασιναίοι ζούσαν αρχικά γύρω από τον Παρνασσό, δίπλα στους Λυκορείτες και από τον γενάρχη τους είχαν πάρει το όνομα Δρύοπες, το οποίο και διατήρησαν.

Στα χρόνια που βασιλιάς τους ήταν ο εγγονός του Δρύοπα, ο Φύλας, και ήταν ακόμη εγκαταστημένοι στον Παρνασσό, νικήθηκαν από τον Ηρακλή και οδηγήθηκαν στους Δελφούς ως ανάθημα για τον θεό Απόλλωνα. Στη συνέχεια, μετά από χρησμό που έδωσε ο Απόλλων στον Ηρακλή, πέρασαν στην Πελοπόννησο και εγκαταστάθηκαν στην Ασίνη. Διωγμένοι και από εκεί από τους Αργείους, κατέβηκαν νοτιότερα. Οι Σπαρτιάτες του επέτρεψαν να κατοικήσουν στην Μεσσηνία, όπου και έμειναν.

Ο Παυσανίας συνεχίζει και μας μεταφέρει την άποψη των ίδιων των Ασιναίων για τον εαυτό τους.

Παραδεχόμαστε, λένε οι Δρύοπες της Ασίνης, ότι νικηθήκαμε από τον Ηρακλή, ότι κυριεύτηκε η πόλη μας Δρυόπη στον Παρνασσό, αλλά αρνούμαστε ότι αιχμαλωτιστήκαμε και οδηγηθήκαμε στους Δελφούς. Αυτό που κάναμε είναι ότι καταφέραμε να διαφύγουμε στις κορυφές του Παρνασσού και να εγκαταλείψουμε την πόλη μας όταν ο Ηρακλής άρχισε να κυριεύει το προστατευτικό μας τείχος.

Κατόπιν, περάσαμε με πλοία στην Πελοπόννησο και γίναμε ικέτες του Ευρυσθέα, που ως εχθρός του Ηρακλή, μας παραχώρησε την Ασίνη της Αργολίδας.

Από το γένος μας των Δρυόπων, μόνον όσοι κατοικούν εδώ στην Ασίνη εξακολουθούν να είναι υπερήφανοι για το όνομα και την καταγωγή μας, αντίθετα με τους Ευβοείς των Στύρων, επειδή εκείνοι κατάγονται από τους Δρύοπες που δεν έλαβαν μέρος στη μάχη με τον Ηρακλή, λόγω του ότι κατοικούσαν σε κάποια απόσταση. Οι Στυρείς δεν καταδέχονται να ονομάζονται Δρύοπες, όπως και οι κάτοικοι των Δελφών αποφεύγουν να αποκαλούνται Φωκείς.

Οι Ασιναίοι, όμως, χαίρονται ιδιαίτερα να ονομάζονται Δρύοπες και τα πιο σεβαστά τους ιερά, τα έχουν στον Παρνασσό, όπως έναν ναό του Απόλλωνα και ένα ιερό του Δρύοπα με άγαλμα αρχαίο...

Οι Δρύοπες, φίλες και φίλοι, φέρονται ως κατασκευαστές των Δρακόσπιτων της Εύβοιας, θαυμαστές, τεραστίου μεγέθους κατασκευές ως προς τη σύλληψη και τον τρόπο κατασκευής. Η θεωρία αυτή έχει και τους αρνητές της, ως συνήθως.

Υπάρχουν θεωρίες που θέλουν τους Δρύοπες άγριους, πολεμοχαρείς και βάρβαρους ανθρώπους, που ζούσαν απομονωμένοι μέσα στα πυκνά δάση, εξαρτώμενοι πλήρωςαπό τα αγαθά του. Αν η πραγματικότητα είναι αυτή, τότε, βεβαίως, δεν είναι αυτοί που έκτισαν τα δρακόσπιτα, το χτίσιμο των οποίων απαιτούσε ειδικές γνώσεις και εμπειρία.