Της Δήμητρας Παπαναστασοπούλου

Αγαπημένοι μου,

Θέλοντας να εκφράσω τις σκέψεις και τις ευχές μου για Καλή Ανάσταση των ψυχών και Καλό Πάσχα στις καρδιές μας, βρήκα το παρακάτω συμπηκνωμένο κείμενο του Νίκου Καζαντζάκη και σας το αφιερώνω.

Είθε να βγούμε όλοι νικητές στην πάλη με το σκοτάδι, είθε το φως να πλημμυρίσει το σύμπαν!

«Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο∙ καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο∙ το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή.

Ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει κι η επιστροφή∙ ταυτόχρονα το ξεκίνημα  κι ο γυρισμός∙ κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι’ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της Ζωής είναι ο θάνατος.

Μα κι ευτύς ως γεννηθούμε, αρχίζει η προσπάθεια να δημιουργήσουμε, να συνθέσουμε, να κάμουμε την ύλη ζωή∙ κάθε στιγμή γεννιούμαστε. Γι’ αυτό πολλοί διαλάλησαν: Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία.

Στα πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τα δυο τούτα ρέματα παλεύουν: α) ο ανήφορος, προς την σύνθεση, προς τη ζωή, προς την αθανασία∙ β) ο κατήφορος, προς την αποσύνθεση, προς την ύλη, προς τον θάνατο.

Και τα δυο ρέματα πηγάζουν από τα έγκατα της αρχέγονης ουσίας. Στην αρχή η ζωή ξαφνιάζει∙ σαν παράνομη φαίνεται,σαν παρά φύση, σαν εφήμερη αντίδραση  στις σκοτεινές αιώνιες πηγές∙ μα βαθύτερα νιώθουμε: η Ζωή είναι κι αυτή άναρχη, ακατάλυτη φόρα του Σύμπαντου. Και τα δυο αντίδρομα ρέματα είναι άγια.

Χρέος μας λοιπόν να συλλάβουμε τ’ όραμα που χωράει κι εναρμονίζει τις δυο τεράστιες  τούτες άναρχες, ακατάλυτες ορμές∙ και με τ’ όραμα τούτο να ρυθμίζουμε το στοχασμό μας και την πράξη».

Νίκος Καζαντζάκης, «Ο Βραχόκηπος»

.