ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΗ ΕΚΣΤΡΑΤΕΙΑ
Μέρος β΄
Της Dimitra Papanastasopoulou

Ο Ιάσων δέχτηκε την πρόκληση να φέρει το χρυσόμαλλο δέρας εύκολα, επειδή, σύμφωνα με κάποιους συγγραφείς, τον ενέπνευσε η Ήρα. Η μεγάλη θεά του Ολύμπου τον ευνοούσε ιδιαίτερα, επειδή όταν μεταμορφώθηκε σε γριά και ζήτησε από τον νεαρό Ιάσονα να τη βοηθήσει να περάει ένα ποτάμι, εκείνος αντέδρασε θετικά αμέσως. Τη σήκωσε στα χέρια και πέρασε το ποτάμι, χάνοντας το αριστερό του σανδάλι. Από την άλλη, η Ήρα μισούσε τον Πελία, ο οποίος παρέλειπε να θυσιάζε προς τιμήν της και την περιφρονούσε. Έτσι, η Ήρα στάθηκε πολύτιμη αρωγός του Ιάσονα, μαζί με την Αθηνά και την Αφροδίτη.

Η Αθηνά βοήθησε στη ναυπήγηση της Αργούς, το πλοίο που μετέφερε τους σημαντικούς ήρωες και άνδρες που μάζεψε ο Ιάσονας μέχρι τη μακρινή πολιτεία της Κολχίδας όπου βασίλευε ο Αιήτης. Το όνομα Αργώ δόθηκε από τον ναυπηγό του, που ήταν γιός του Φρίξου, τον Άργο. Η Αθηνά προσάρμοσε στην πλώρη ένα κομμάτι ξύλο, κομμένο από μια δρυ του ιερού δάσους της Δωδώνης, που είχε δύο ιδιαίτερες ιδιότητες: μιλούσε και προέλεγε το μέλλον.

Το πλοίο ξεκίνησε να φτιάχνεται στις Παγασές, ένα λιμάνι που απείχε περίπου είκοσι στάδια από την Ιωλκό.

Την πρόσκληση του Ιάσονα, που ταξίδεψε σ’ όλες τις πόλεις της Ελλάδας καλώντας τους δοξασμένους για τα κατορθώματά τους ήρωες, δέχτηκαν πολλοί, ο αριθμός τους ποικίλλει, όμως, από συγγραφέα σε συγγραφέα. Ο Πίνδαρος αναφέρει δέκα, ο Απολλόδωρος ο Αθηναίος σαράντα οκτώ, ο Απολλώνιος ο Ρόδιος πενήντα πέντε κλπ.

Η Αργώ κατασκευάστηκε για πενήντα κωπηλάτες, σε όλα, πάντως τα κείμενα αναφέρονται σταθερά είκοσι οκτώ ονόματα.

Πρώτοι αναφέρονται οι γιοί των θεών: Ηρακλής, Κάστωρ, Πολυδεύκης (του Δία), Εχίων, Εύρυτος, Αιθαλίδης(του Ερμή), Αλκαίος, Εύφημος(του Ποσειδώνα), Ασκάλεφος, Ιάλμενος(του Άρη), ο Ορφέας(του Απόλλωνα), Φλίας, Ευμέδων(του Διόνυσου), Κάλαϊς, Ζήτης(του Βορρά).

Οι θνητοί που αναφέρονται είναι: Αμφιάραος, Μόψος, Μελέαγρος, Περικλύμενος, Τελαμών, Πηλεύς, Ίδμων, Τίφυς και ο Άκαστος, που ήταν ο κυβερνήτης της Αργούς και γιός του Πελία.

Όταν μαζεύτηκαν όλοι, ο Ιάσων τους ζήτησε να εκλέξουν αρχηγό. Όλοι έστρεψαν τα βλέμματά τους στον Ηρακλή, αλλά εκείνος αρνήθηκε.

«Μη μού κάνετε αυτή την τιμή, δεν μπορώ να δεχτώ, όπως δεν θα μού ήταν ανεκτό να τη δεχθεί κάποιος άλλος από εμάς. Μόνον εκείνος που μας συγκέντρωσε εδώ, εξ αιτίας των κινδύνων που διατρέχει, πρέπει να είναι αρχηγός μας».

Μετά έρριξαν κλήρο για τις θέσεις που θα έπαιρναν στην Αργώ. Κάθε πάγκος ήταν για δύο άνδρες, ο μεσαίος, όμως, δόθηκε με τη συγκατάθεση όλων στον Ηρακλή και στον Αγκαίο. Στο τιμόνι θα ήταν ο Τίφυς και μπροστά στην πλώρη θα έστεκε ο Λυγκεύς, που ήταν ονομστός για τη δύναμη των ματιών του.

Η ώρα είχε έλθει. Τα τρόφιμα και τα ποτά φορτώθηκαν, η Αργώ ρίχτηκε στο νερό. Οι αργοναύτες προσέφεραν θυσία στον Απόλλωνα και τους υπόλοιπους θεούς και μετά γλέντησαν μέχρι αργά.

Με την αυγή να προβάλλει, ο Τίφυς τους ξύπνησε. Πήραν όλοι τις θέσεις τους και κωπηλατώντας, το γρήγορο σκαρί ανοίχτηκε στο πέλαγος. Λευκά πανιά υψώθηκαν, φούσκωσαν από τον ούριο άνεμο. Ο Ορφέας πήρε τη λύρα του και η θεία μουσική του ταξίδεψε σ’ όλη τη θάλασσα. Δελφίνια ξεπροβάλλουν και παίζουν δίπλα στην Αργώ, συντροφεύοντας τους ήρωες, μαγεμένα κι αυτά από τη λύρα του Ορφέα.

Το ταξίδι στο άγνωστο είχε αρχίσει.