ΝΕΡΑΙΔΕΣ  ΚΑΙ ΝΑΝΟΙ
Στην Σκανδιναβική Μυθολογία
Της Dimitra Papanastasopoulou

Περιδιαβαίνοντας ορισμένα κομμάτια της σκανδιναβικής μυθολογίας- όσα μού φαίνονται ενδιαφέροντα και δεν  τα έχουμε ξαναγράψει- θα αναφερθώ σήμερα στην δημιουργία των νάνων και των νεράϊδων.

Σύμφωνα πάντα με τη σκανδιναβική μυθολογία, στην αρχή του κόσμου, όταν άρχισε να λάμπει ο ήλιος και να ζεσταίνει τη γη, η ζωή των ανθρώπων ήταν όμορφη και ευτυχισμένη. Ο κόσμος ζούσε ειρηνικά και γαλήνια, κανένας δεν ενδιαφερόταν να μαζέψει το χρυσάφι της ή να γίνει σπουδαιότερος των γύρω του. Δεν υπήρχαν πόλεμοι, ληστείες και φονικά.

Οι θεοί άφηναν συχνά την Άσγκαρντ- τόπο κατοικίας τους- και τριγυρνούσαν ανάμεσα στους ανθρώπους, παίρνοντας ανθρώπινη μορφή και τους δίδασκαν καινούρια και χρήσιμα πράγματα που διευκόλυναν τη ζωή τους. Ήταν οι θεοί που δημιούργησαν το πρώτο αμόνι, το πρώτο σφυρί και την πρώτη τανάλια. Δηλαδή, οι θεοί δίδαξαν την γεωργία, την οικοδομική τέχνη, το ψάρεμα, το μαγείρεμα.

Ήταν η χρυσή εποχή.

Μια μέρα, ο θεός Όντιν, με τον Βίλι και τον Βε, έψαχναν να βρουν ένα συγκεκριμένο μέταλλο. Σκάβοντας, βρέθηκαν μπροστά σε κάποια σκουλήκια τα οποία μπήχτηκαν στο κρέας του Ύμιρ. Οι τρεις θεοί κοιτάζονταν χωρίς να ξέρουν τι έπρεπε να κάνουν. Ο Όντιν, σαν αρχηγός τους, σκέφθηκε ότι, δυστυχώς, ασχολούμενοι συνχώς με όσα συνέβαιναν πάνω στην επιφάνεια της γης, είχαν λησμονήσει να ασχοληθούν με το εσωτερικό της, με τα έγκατά της.

Έτσι, είπε να δημιουργήσουν από αυτά τα σκουλήκια μικρά ανθρωπάκια, τους νάνους, στους οποίους θα έδιναν την εξουσία του κάτω κόσμου, του αποκαλούμενου Σβάρταλβχέϊμ.

Αντιλαμβανόμενος, επίσης, τότε, ότι κάποιος έπρεπε να μένει και στον αέρα, πήρε την απόφαση να χρησιμοποιήσει κάποια από τα σκουλήκια και να φτιάξει τις φωτεινές νεράϊδες, ο κόσμος των οποίων – ο Λιόσαλβχέϊμ- να βρίσκεται ανάμεσα στη γη και στην Άσγκαρντ.

Το είπε και έγινε. Οι νάνοι, κατάμαυροι στη σάρκα, κατοίκησαν στο εσωτερικό της γης και δεν μπορούσαν να βγουν ποτέ στην επιφάνεια. Σε περίπτωση που γινόταν κάτι τέτοιο, οι ακτίνες του ήλιου θα τους μεταμόρφωναν αμέσως σε πέτρες.

Οι νάνοι σύντομα έγιναν πολύ κακλοί τεχνίτες και κανένας στον κόσμο δεν γνώριζε καλύτερα από αυτούς να επεξεργάζεται τους πολύτιμους λίθους και τα μέταλλα. Ακόμη και οι ίδιοι οι θεοί ζητούσαν τη βοήθειά τους.

Οι νεράϊδες έμαθαν να φυτεύουν τα πιο όμορφα και αρωματικά λουλούδια. Κι από τότε, κάθε άνοιξη καλύπτουν τη γη με λουλούδια, κάνοντάς την ομορφότερη και ευωδιαστή.

Οι νάνοι της νορβηγικής μυθολογίας παρουσιάζουν εκπληκτικές ομοιότητες με τους Κάβειρους της ελληνικής. Ενώ οι νάνοι κατοικούν στο εσωτερικό της γης, όχι όμως στην Χέλβετε(άδης), οι Κάβειροι κατοικούν κι αυτοί υπόγεια, μέσα σε σπηλιές. Επομένως, μιλάμε για θρυλικά υποχθόνια όντα, τα οποία πάντοτε συγκινούσαν την ανθρώπινη φαντασία.

Οι Νορβηγοί νάνοι, όπως ακριβώς και οι Κάβειροι, ήταν ικανότατοι τεχνίτες και μεταλλουργοί, δημιούργησαν πλήθος όπλων και άλλων περίτεχνων κατασκευασμάτων, τα οποία δωρήθηκαν στους θεούς (π.χ. το Μιόλνιρ του Θωρ ή το Ντράουπνιρ του Όντιν). Οι Τελχίνες, μια άλλη παραλλαγή των Καβείρων, έφτιαξαν το δρεπάνι του Κρόνου και την τρίαινα του Ποσειδώνα.

Όλα αυτά τα πλάσματα είχαν αποκρουστική όψη και μικρό ύψος. Μάγοι, με υπερφυσικές ικανότητες, κατοικώντας στο εσωτερικό της γης, γρήγορα επικαλύφθηκαν μ’ ένα πέπλο γοητείας και μυστηρίου και ταξίδεψαν και σε άλλες μυθολογικές παραδόσεις και παραμύθια του κόσμου.