ΘΟΥΛΗ, Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΤΩΝ ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΩΝ

Η νέα ενότητα που αρχίζει με τη σημερινή ανάρτηση αφορά την Νορβηγική Μυθολογία, η οποία θεωρείται κορωνίδα της συνολικής Σκανδιναβικής Μυθολογίας (που περιλαμβάνει την Σουηδική, την ισλανδική και την δανέζικη μυθολογία) και σχετίζεται με την Ελληνική Μυθολογία.

Πατρίδα της Νορβηγικής Μυθολογίας  είναι η παράξενη, μαγευτική και απομακρυσμένη χώρα της Θούλης, που αρχικά ονομαζόταν Έσχατη Θούλη, σε μια προσπάθεια να γίνει πλήρως αντιληπτό ότι επρόκειτο για το πλέον απόμακρο σημείο του γνωστού κόσμου, δηλαδή το πιο βόρειο (εξ ού και χώρα του Υπερβορρά), αλλά υπάρχουν περισσότερες της μιας περιοχές με το ίδιο όνομα.

Στη σημερινή Ρωσία π.χ. υπάρχει μια πόλη με το όνομα Τούλα (η Θούλη προφέρεται έτσι σε αρκετές γλώσσες) και ομοίως στο Μεξικό.

Η Θούλη αποτελεί την πρωταρχική πηγή διάδοσης και εξέλιξης του πολιτισμού των βορειοευρωπαϊκών λαών και ο λαός που πρωτοκατοίκησε στον γεωγραφικό της χώρο δεν είναι άλλος από τους περίφημους Υπερβορείους. Οι Υπερβόρειοι, όσο περίεργο και αν ηχεί, διατηρούσαν πολιτισμικές σχέσεις με την αρχαία Ελλάδα, κι αυτό επέφερε τις ανάλογες αλληλοεπιδράσεις.

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις πηγές, ο Άβαρης, ιερέας του Υπερβόρειου Απόλλωνα, ήρθε από την Θούλη στην Ελλάδα και ίδρυσε στην Πελοπόννησο τον Ναό του Επικούρειου Απόλλωνα, έναν ναό που έχει προσανατολισμό από βορρά προς νότον, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους αεχαιοελληνικούς ναούς που έχουν προσανατολισμό από ανατολή προς δύση. Θυμίζω ότι ο Υπερβόρειος Απόλλων ερχόταν από τον βορρά φέρνοντας το φως.

Ο Πλάτων συμφωνεί με την υπερβόρεια καταγωγή του Απόλλωνα, την πρωτογενή ηλιακή θεότητα.

Σύμφωνα με την παράδοση, ο Άβαρης πετούσε πάνω από την Ελλάδα μ΄ένα ακόντιο, χαρισμένο από τον Απόλλωνα, και δεν είχε ανάγκη από τροφή. Κοντά του μαθήτευσαν πολλοί από τους αρχαίους  μας σοφούς, με τον Πυθαγόρα στη λίστα. Αυτό και μόνο το γεγονός μας δείχνει πόσο μεγάλη σημασία είχε η προσωπικότητα του ιερέα Άβαρη.

Το σύμβολο της Θούλης είναι ο αγκυλωτός σταυρός- η σβάστικα- που είναι σύμβολο του περιστρεφόμενου ήλιου. Είναι γνωστό ότι ο ήλιος θεωρούνταν πάντα η αιτία της ζωής του ανθρώπου και θεοποιήθηκε πρώτος από όλους. Ο αγκυλωτός σταυρός ως μη στάσιμος δηλώνει τον ήλιο περιστρεφόμενο και κάθε του προέκταση συμβολίζει μια εποχή αστρονομικού έτους. Να, λοιπόν, που κρύβεται ότι κάθε τέλος είναι μια αρχή, ή όπως είπε ο Ηράκλειτος «τα πάντα ρει».

Μαζί με τον Άβαρη ήρθε από τον βορρά και η καθιέρωση της λατρείας του Απόλλωνα-Ήλιου, που συμβολίζει την αιωνιότητα του κόσμου.

Θρυλικό παραμένει το ταξίδι του Πυθέα από τη Μασσαλία στη Θούλη, όπου έφτασε μετά από πολλές περιπέτεις και περιπλανήσεις, μέσω των Ηράκλειων Στηλών(σημερινό Γιβραλτάρ), τη Βαλτική και ίσως και την Γροιλανδία. Από τις περιγραφές του Πυθέα προέκυψαν ερωτήματα, που με τη σειρά τους δημιούργησαν άλλα, ως προς το πού ακριβώς βρίσκεται η μυστηριωδης Θούλη.

Ο Ησαϊας Κωνσταντινίδης, Δρ Φιλοσοφίας και επικεφαλής της ομάδας vega, θεωρεί πιο πιθανή τη θέση της Νορβηγίας και μαζί του συμφωνει και η πλειοψηφία των ερευνητών του βορειοευρωπαϊκού πρωτόγονου πολιτισμού.

Υπάρχει ακόμη μια επιστημονική γνώμη, σύμφωνα με την οποία η Θούλη είναι η περιβόητη Αρκτογαία, μια ξεχωριστή ήπειρος του απώτατου παρελθόντος. Σ’ αυτή την ήπειρο πρωτοεμφανίστηκε ο άνθρωπος, τα ίχνη του οποίου χάθηκαν στα βάθη των χιλιετιών.

Με την εμφάνιση των πρώτων παγετώνων, εκείνοι οι άνθρωποι κατέβηκαν στον ευρωπαϊκό νότο, μεταφέροντας μαζί τους τις συνήθειές τους και δημιουργησαν συν τω χρόνω τους διάφορους κλάδους των λεγόμενων Αρίων φυλών(Αιγαίοι, Θράκες, Κρήτες, Ίωνες). Φυσικά, υπάρχει και η αντίθετη γνώμη που λέει ότι δεν υπήρξαν Υπερβόρειοι στον ελληνοβαλκανικό χώρο, πόσω μάλλον στην Μεσοποταμία.

Όποια και να είναι η βαθειά κρυμένη αλήθεια, εμείς, φίλες και φίλοι, θα προσπαθήσουμε να γνωρίσουμε αυτή την εστία πολιτισμού στις επόμενες εβδομάδες, αρχίζοντας το ταξίδι μας με τον Πυθέα.